Dready najczęściej kojarzone są z ruchem Rastafari lub kulturą Indii, jednak na przestrzeni wieków pojawiały się na terenie prawie całego świata. U Rastafarian są kojarzone z grzywą lwa posiadającą moc siły i odstraszania zła. W Indiach fryzura popularna wśród sadhu – hinduskich świętych, utożsamiana jest z kontrolą władzy i kontaktem z bóstwami. Starożytne kamienne rzeźby z Egiptu i świetnie zachowane mumie dostarczają dowodów na popularność dreadów także w dolinie Nilu. W Afryce środkowej od dawien dawna poszczególne plemiona plotły dready w tradycyjnych obyczajach. Do dziś chętnie są noszone i farbowane ochrą przez Masajów. Pierwsze wzmianki o dreadlokach pochodzą z ok. 2500 r. p.n.e. W utworach wedyjskich bóstwo Śiwa i jego wyznawcy opisani są jako Jata, co oznacza "noszący skręcone loki". Słowo prawdopodobnie wyprowadzone zostało z drawidyjskiego słowa "caTai", oznaczającego "skręcać, zawijać". Dready pojawiają się także w starożytnej Grecji, Etiopii, a nawet u muzułmańskich derwiszów. W XIX wieku dzięki Aamadu Bamba Mbakke, przywódcy muzułmańskiego bractwa w Senegalu, dready rozprzestrzeniły się także na terenie Afryki Zachodniej.
W każdej z poszczególnych kultur fryzura ta utożsamiana jest z określonymi grupami osób, które łączy nie tylko uczesanie ale często światopogląd, dieta, religia, moda itd. Współcześnie swoją sławę zawdzięczają prawdopodobnie Jamajczykom, którzy zapożyczyli je od hinduskich gastarbaiterów przybyłych w latach 50tych na tę wyspę. W Europie powszechną popularność zyskały w latach 70. Noszone przez gwiazdy muzyki, aktorów, sportowców i raperów stawały się coraz częściej wybieraną fryzurą wśród młodych ludzi nie tylko czarnych ale także białych. Współcześnie dready nie budzą już tylu emocji, jednak nadal potrafią zwracać uwagę na zdredowanego.
